Dit hoofdstuk bespreekt het onderzoek naar crossmediagebruik en -repertoires in Vlaanderen, gepubliceerd in 2023. Het maakt deel uit van de media.monitor 2023. We willen zo enerzijds een aantal overkoepelende analyses en interpretaties over dit onderzoeksthema bieden, anderzijds een overzicht geven van de onderzoeksfocus in Vlaanderen wat betreft crossmediagebruik en mediarepertoires.
Het onderzoek naar crossmediagebruik en -repertoires is schijnbaar uitgebreid en divers. Schijnbaar, aangezien de meeste studies crossmediagebruik of het crossmedialandschap hanteren als een lens om andere mediagebruiken te bestuderen. Vele studies gebruiken crossmediagebruik dus eerder impliciet en niet als onderzoeksonderwerp an sich. De oorzaak is niet ver te zoeken. Zoals de Kerninzichten in dit hoofdstuk zullen onderschrijven, is crossmediagebruik voor een groot stuk ingeburgerd in Vlaanderen. Zo kijken ook Vlaamse onderzoekers naar dit crossmediagebruik eerder als de context waarin we ons momenteel bevinden, in plaats van crossmediagebruik diepgaand en genuanceerd te onderzoeken.
Dit eerste hoofdstuk maakt voornamelijk gebruik van gebruikersonderzoek of publieksstudies. Het sluit zo aan bij H2. Digitale en mediawijsheid. Daarom is overlap tussen deze hoofdstukken wat betreft bronnen mogelijk.
We bespreken eerst de Kerninzichten omtrent crossmediagebruik en -repertoires, inclusief de Reflecties van de auteurs op deze inzichten. Vervolgens belichten we de Inhoudelijke accenten binnen het Vlaams mediaonderzoek. Hierbij maken we duidelijk waarop het Vlaams mediaonderzoek in 2023 heeft gefocust en wat net de lacunes zijn.
Benieuwd naar meer?
Download de hele media.monitor voor meer uitleg bij elk kerninzicht.
In een steeds meer gedigitaliseerde samenleving is het begrijpen van crossmediagebruik en -repertoires essentieel geworden voor het vatten van moderne mediagebruiken, over verschillende platformen en dragers heen. Op basis van het mediaonderzoek in Vlaanderen van 2023 komen we tot negen kerninzichten die niet alleen de diversiteit en complexiteit van crossmediagebruik en -repertoires belichten, maar ook de dynamische relatie tussen mensen en media in de hedendaagse samenleving illustreren.
De coronapandemie heeft crossmediagebruik een serieuze boost gegeven. De digitalisering kwam in een stroomversnelling en het merendeel van de Vlamingen maakt frequenter gebruik van allerhande platformen en kanalen.
Of deze trends zich doorzetten de komende jaren blijft koffiedik kijken. Zeker in het gebruik van platformen zagen we in het recente verleden verschuivingen van platformen die een tijdelijke hype waren naar opnieuw enkel te worden gebruikt door een nichepubliek, zoals Google+. Sommige socialemediaplatformen lijken hun piek te hebben gekend (zoals Facebook), en ook nieuwe sociale media krijgen moeilijk een groot aantal gebruikers frequent naar hun platformen.
Bronnen
Crossmediagebruik is sterk aanwezig in Vlaanderen, maar iedere gebruiker vult dit op een eigen manier in. Zo kunnen dezelfde mediagebruiken in andere contexten plaatsvinden.
Het in kaart brengen van crossmediagebruiken duidt de complexiteit van Vlaamse mediagebruiken, en schraapt een eerste laag van deze complexiteit. Een gepaste monitoring van alle mediagebruiken, zowel online als offline, is noodzakelijk om de gelaagdheid van crossmediagebruiken te vatten. Methodologisch vraagt dit een systematische aanpak. Het opzetten van XMC (het Vlaamse crossmediale meetsysteem) is een essentiële stap, maar ook kwalitatief onderzoek blijft nodig om data te interpreteren, en om het ‘waarom’ achter bepaalde mediagebruiken ten gronde te begrijpen.
Bronnen
De mediarepertoires van de doorsnee Vlaming zijn breed en divers. Een minderheid beschikt echter over een smal repertoire en loopt zo mogelijk belangrijke info en perspectieven mis.
Digitale inclusie die gericht is op digitale en mediawijsheid kan Vlamingen met een smaller mediarepertoire aanzetten om hun repertoire uit te breiden. Tegelijkertijd kunnen Vlamingen met een digital-only of een breed mediarepertoire gewezen worden op de gevaren van desinformatie en hen terugleiden naar meer betrouwbare mediavormen en -bronnen (zie ook H2. Digitale en mediawijsheid).
Bronnen
Nieuws neemt in het mediarepertoire van het merendeel van de Vlamingen geen vooraanstaande plaats in. De meesten zijn wel op de hoogte van het belangrijkste nieuws. Dit gebeurt niet altijd via hun mediagebruik, maar eerder via hun netwerk.
Nieuws raadplegen is slechts één van de vele mediagebruiken waartussen Vlamingen kunnen kiezen. In het crossmedialandschap, getypeerd door een brede waaier aan keuzemogelijkheden, zoeken Vlamingen nieuws in mindere mate actief en bewust op. Ze kunnen echter ook zelden aan nieuws ontsnappen. Maar er is een groter wordende groep van nieuws mijdende Vlamingen, deze nieuwsmijders laten het nieuws bewust links liggen. Om deel te kunnen nemen aan en onderdeel te vormen van de maatschappij is een minimale notie van nieuws noodzakelijk.
Bronnen
Vlamingen met gelijkaardige mediarepertoires vertonen ook gelijkenissen op vlak van sociodemo’s en attitudes ten aanzien van media. Vooral leeftijd hangt sterk samen met het mediarepertoire.
Een mediarepertoire-benadering is een manier om mediagebruikers te clusteren en verwachtingen voor en attitudes ten aanzien van media in kaart te brengen. Eén strategie om deze zaken te wijzigen of verbeteren bestaat niet, maar door strategieën af te stemmen op gebruikers met gelijkaardige mediarepertoires kunnen die voor een grotere (doel)groep effectief zijn.
Bronnen
Een mediarepertoire bevat ook dissonante onderdelen. Bepaalde mediagebruiken lijken niet thuis te horen in het mediarepertoire (bv. Nieuwsomnivoren die kijken naar ‘trash tv’).
Het identificeren van deze afwijkende of dissonante onderdelen van iemands mediarepertoire is belangrijk om zowel een totaalbeeld van iemands mediarepertoire, in al zijn complexiteit, te kunnen scheppen, als op een individueel niveau te blijven beschrijven wat, hoe, met wie, en waarom iemand media gebruikt. Bijvoorbeeld, iemand die een eerder beperkt mediarepertoire krijgt toebedeeld, zou toch over een breder mediarepertoire kunnen beschikken door deze dissonante onderdelen.
Bronnen
Om inzicht te krijgen in crossmediagebruik is het nuttig om te kijken naar hoe inhouden, platformen, dragers en contexten interageren of articuleren. Zeker de context is een essentieel onderdeel in het hedendaagse ‘leven in media’.
Mediagebruiken komen tot stand door een wisselwerking van talloze factoren. In het crossmedialandschap is het des te complexer om iemands mediagebruiken helder en compleet in kaart te brengen. Om maar een voorbeeld te geven: een mediagebruik vindt alsmaar minder als een aparte activiteit plaats, vaak worden verschillende (media)activiteiten gecombineerd. Dit onderschrijft opnieuw het belang van met verschillende methodes, zowel kwantitatief als kwalitatief, het mediarepertoire-vraagstuk op te lossen.
Bronnen
Hoe breder iemands mediarepertoire, hoe mediawijzer. Mediagebruikers aanzetten tot het verbreden van hun repertoire kan tot meer digitale- en mediawijsheid leiden; maar het vals gevoel van digitaal competent te zijn, heeft ook opvolging nodig.
Mensen moeten dus enerzijds gestimuleerd worden om hun mediarepertoire te verbreden, en zo ook hun blik op de wereld. Anderzijds moet deze verbreding ondersteund worden door het verbeteren van de digitale en mediawijsheid. Enkel zo zullen gebruikers een veilige weg vinden in het crossmedialandschap (zie ook H2. Digitale en mediawijsheid).
Bronnen
De stijging in crossmediagebruik zorgt voor een stijging in crossmediaproductie (en/of omgekeerd). Gebruikers consumeren media op allerhande platformen, (nieuws)mediaorganisaties kunnen niet anders dan volgen.
Een flexibele en duidelijke crossmediastrategie is noodzakelijk zowel vanuit een productie- als gebruikersperspectief. We moeten dit echter goed blijven monitoren en evalueren in het licht van een toename aan mediaconcentratie en een daling aan (nieuws)diversiteit (zie ook H4. Pluriformiteit en diversiteit in/aan media).
Bronnen
De Vlaamse onderzoeken naar crossmediagebruik en -repertoires zijn onder te verdelen in zes categorieën. 39 onderzoeken zijn opgenomen in deze media.monitor. Soms is het mogelijk om een artikel of rapport onder te verdelen in twee categorieën. In deze gevallen wordt alsnog de keuze gemaakt om deze bron onder te brengen bij de meest geschikte categorie. In de onderstaande grafiek staan de verschillende studies opgedeeld naargelang de inhoudelijke accenten van het onderzoek.
Veel studies belichten dus slechts één of enkele mediagebruiken. Bovendien is er geen lijn te trekken in hoe dit crossmediaal gebruik gedefinieerd of geconceptualiseerd wordt binnen deze studies. Een robuust theoretisch kader, zoals bijvoorbeeld in de studie naar crossmediagebruik in Vlaanderen (Van Damme et al., 2024) of in de studie naar dissonante onderdelen in mediarepertoires (Vandenplas, 2023), ontbreekt vaak in andere studies. Ook al gebruiken mediaonderzoekers een verscheidenheid aan methodes (kwantitatief & kwalitatief), toch zijn ook innovatievere methodes noodzakelijk (bv. tracking) om een gelaagd inzicht te krijgen in crossmediagebruiken, vooral ook om het routineuze en soms zelfs onbewust mediagebruik te vatten. Er is een noodzaak om het Vlaamse crossmedialandschap zo gedetailleerd mogelijk in kaart te brengen. Bovenal is er nood aan longitudinaal onderzoek naar mediagebruiken die verder gaan dan trends beschrijven. Op deze manier kunnen zowel studies die expliciet als impliciet crossmedia onderzoeken, de resultaten beter contextualiseren.
Bij opmerkingen of vragen: aarzel niet om Pauljan Truyens, de auteur van dit hoofdstuk, te contacteren.
De onderzoeken verzamelden we op uiteenlopende manieren, door ons te baseren op:
Lees meer over het doel en de bredere context van de media.monitor, inclusief het plan van aanpak en een SWOT-analyse van de eerste editie.
Onder Methodologie vindt u een uitgebreide bespreking van de gehanteerde dataverzamelingstrategie. Deze media.monitor omvat geen overzicht van de onderzoeksbevindingen gebaseerd op één specifieke studie. We proberen inzichten te synthetiseren over verschillende studies heen. De kerninzichten zijn op deze manier overkoepelende analyses en/of interpretaties van het Vlaams mediaonderzoek dat in 2023 gepubliceerd is.
Lees de verschillende hoofdstukken online:
Liever een doorbladerbaar document?
Download de hele media.monitor voor meer uitleg bij elk kerninzicht.
De zes hoofdstukken van de media.monitor hebben steeds eenzelfde structuur:
Nieuw onderzoek en inzichten rond media in Vlaanderen in je mailbox?
Schrijf je in op onze nieuwsbrief!
Volg ons op LinkedIn.
Jouw onderzoek toevoegen? Geef het hier door.